เปิดปก…อกนักเขียน : “เพลงมีนา” – ( ปู ) พิณประภา ขันธวุธ

เปิดปก…อกนักเขียน

“เพลงมีนา”ปล่อยนิยายจีนเอาใจสาวกต่อ“ลมหายใจมังกร”

 

“บุปผาร่ายรัก” ผลงานของนามปากกา “เพลงมีนา” ตัวจริงคือ ปู – พิณประภา ขันธวุธ สำหรับบุปผาร่ายรัก เป็นนิยายจีนโบราณของนักเขียนรุ่นใหม่ ปกติไม่ชอบอ่านนิยายจีนด้วยเหตุผลชื่อจำยาก เมื่อได้อ่านเรื่องนี้ชื่อจำไม่ยากเท่าไหร่ ส่วนเนื้อเรื่องผูกได้กระชับ มีกระตุ้นให้อยากตามตอนต่อไป ส่วนฉากเข้าพระเข้านางนั้นไม่หวือหวาเหมือนตอนเขียนนิยายไทยเรื่อง”เพลิงพิศวาสจอมเถื่อน” คือต่างกันทั้งเนื้อเรื่องและภาษา ถ้าไม่ใส่นามปากกาไม่รู้เลยว่าเป็นนักเขียนคนเดียวกัน นักเขียนเล่าว่าบุปผาร่ายรักตอนเขียนแรกๆ ติดๆ ขัดๆ แต่ความอยากเขียนเลยดันทุรัง ทำให้ไหลลื่นออกเล่มใหม่ชื่อเรื่องเก๋มาก“ลมหายใจมังกร” เอ้า! แฟนคลับนักเขียนท่านนี้ เตรียมควักกระเป๋าจับจองเรื่องใหม่กันเร็วๆ นี้ โดยปูเปิดอกพูดคุยอย่างหมดเปลือก

          “ปัจจุบันทำอาชีพเขียนนิยายอย่างเดียว ถ้าไม่นับหน้าที่หลักคือ ดูแลหมาเจ็ดตัว แมวหนึ่งและแก็งค์แมวจรหลังบ้าน ปัจจุบันถือได้ว่าทำงานเขียนเต็มตัวและเต็มเวลาค่ะ (หัวเราะ)  แต่จริงๆ ก็มีอาชีพเสริมอื่นๆ ด้วยมีแปรรูปอาหารตามฤดูกาลจำหน่ายส่งทางไปรษณีย์ อย่างเช่น มะม่วงกวน, น้ำพริกปลาร้า คือเป็นของคุณแม่นะคะ แล้วก็ทำสมุดบันทึกทำมือในนาม Happiness Handmade ซึ่งทำจำหน่ายมาตั้งแต่ยังเรียนมหาวิทยาลัยควบคู่กับการเขียนหนังสือค่ะ  จริงๆ ชีวิตที่ผ่านมาก็ทำมาหลายอาชีพอยู่เหมือนกัน แต่ทุกอาชีพกลายเป็นวัตถุดิบในงานเขียนของเราทั้งนั้น จากประสบการณ์งานเขียนเพียงอย่างเดียวสามารถเลี้ยงตัวเองได้ค่ะ ถ้าเรามองว่า“นักเขียน” คือ “อาชีพ”  ถ้ารายรับไม่พอกับรายจ่ายเราก็หาสิ่งอื่นทำเป็นรายได้เสริม แต่อาชีพนักเขียนเป็นลักษณะงานฟรีแลนซ์ การทำงานจึงต้องมีระเบียบแบบแผน ช่วงที่เริ่มเขียนหนังสือเป็นจริงจัง คือหลังเรียนจบมหาวิทยาลัย ช่วงนั้นมีงานคอลัมน์นิสต์ด้วย นิตยสารมีทั้งรายปักษ์ รายเดือน ต้องทำงานส่งตามกำหนดเวลา และแบ่งเวลามาเขียนนิยายรวมเล่มด้วย แรกๆ ในรอบหนึ่งปีจะมีผลงานออกกับสำนักพิมพ์ประมาณ 2 เล่ม แต่เมื่อจัดสรรเวลาได้ลงตัวก็สามารถเขียนได้มากขึ้น และมาเขียนนิยายขนาดสั้น เป็นนิยายเล่มบางๆ ที่ขายในร้านสะดวกซื้อเล่มล่ะ 15-35 บาท ในหนึ่งเดือนต้องส่งสำนักพิมพ์เดือนละ 4 เรื่อง แต่มีอยู่ช่วงที่คุณแม่หกล้มในห้องน้ำหลังจากออกจากโรงพยาบาลต้องดูแลอย่างใกล้ชิด ทำให้ไม่สามารถทำงานเขียนได้เต็มที่ เป็นจังหวะที่มีเพื่อนๆ พี่ๆ นักเขียนแนะนำให้ลองทำอีบุ๊ก โดยเอางานเก่าๆ ที่หมดสัญญากับสำนักพิมพ์มาลองทำ แรกๆ ก็ลองผิดลองถูก จัดหน้าหนังสือเอง ทำปกเอง ยอดขายแรกๆ ก็ได้แค่หลักร้อย พอ 3-4 เดือนต่อมายอดขายก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จากที่พยายามประชาสัมพันธ์ ทำลิงค์โปรโมตนิยายและขยายฝากขายอีบุ๊กในหลายๆ เว็บไซต์ จากรายได้หลักร้อยเพิ่มมาเป็นหลักพันจนมาถึงหลักหมื่นในทุกวันนี้ค่ะ  เริ่มเขียนหนังสือตั้งแต่ประถมเลยก็คือแก่แดดไง (หัวเราะ) สมัยประถมนี่คุณครูใช้ให้จัดหนังสือในห้องสมุด เป็นโรงเรียนขนาดเล็กห้องสมุดก็มีหนังสือไม่เยอะมาก แต่สำหรับเราในตอนนั้นมันคืออาณาจักรอันยิ่งใหญ่ แล้วก็ได้อ่านพวกการ์ตูนญี่ปุ่นอย่าง คำสาปฟาโรห์ หน้ากากแก้ว การ์ตูนในตำนานทุกวันนี้ยังไม่จบ (หัวเราะ) และอ่านหนังสือนิทาน ทีนี้พออ่านมากก็อยากเขียน ตอนนั้นอยากวาดการ์ตูน แต่วาดรูปไม่สวยเลยเขียนเป็นเรื่องเล่าแทนแล้วให้เพื่อนในห้องอ่าน น่าจะนับได้ว่าเริ่มเขียนตั้งแต่ตอนประถม จนกระทั่งเรียนจบม.3 ต้องช่วยกิจการของครอบครัว แต่ก็ยังเรียน ก.ศ.น. ช่วงนั้นเริ่มอ่านหนังสือมากขึ้น อ่านนิตยสารอย่าง ขวัญเรือน สกุลไทย และนิตยสารวัยรุ่น ซึ่งจะมีคอลัมน์ให้ส่งงานเขียนไป พวกกลอน เรื่องสั้น อะไรพวกนี้ เราก็ส่งไป ได้ค่าต้นฉบับบ้าง ได้ของรางวัลเป็นของที่ระลึกบ้าง ก็เขียนเรื่อยมาจนเรียนมหาวิทยาลัยรามคำแหง ซึ่งเป็นช่วงที่ส่งงานเขียนเข้าประกวดเกือบทุกสนาม ได้รางวัลเล็กๆ บ้าง ไม่ได้บ้าง แต่คิดเสมอว่าเป็นเหมือนการหาประสบการณ์ แต่เพราะเราส่งงานเขียนไปนิตยสารบ่อยๆ พี่ๆ ที่อ่านงานเราประจำก็มีติดต่อมาให้ลองเขียนคอลัมน์ ถ้านับงานเขียนที่ได้ค่าต้นฉบับจริงๆ ก็คือช่วงเรียนมหาวิทยาลัยจนมาถึงทุกวันนี้ก็เกือบๆ ยี่สิบปีค่ะ

          ในส่วนของนามปากกาจะใช้ตามงานที่เขียน นามปากกาแรกคือ ‘ต้นก้ามปู’ แล้วเปลี่ยนมาใช้ ‘สายลมอิสระ’ ใช้เขียนกลอนวัยรุ่นและเรื่องสั้นวัยรุ่นความรักใสๆ แต่ถ้างานวรรณกรรมหรือเขียนบทความ หรืองานเขียนสำหรับเด็ก (นิทานเด็ก, วรรณกรรมสำหรับเด็ก) จะใช้ชื่อจริง คือ พิณประภา ขันธวุธ พอมาเขียนนิยายก็มีหลายนามปากกาใช้สำหรับแต่ล่ะสำนักพิมพ์ แต่ที่มีคนรู้จักมากที่สุด ‘เพลงมีนา’ ค่ะ มาจากเดือเกิดของตัวเอง เกิดเดือนมีนาคมค่ะ ที่ต้องมีหลายนามปากกาก็เพื่อใช้ในการทำงาน จะได้เห็นแนวทางที่ชัดเจนของแต่ละนามปากกาค่ะ  ผลงานตีพิมพ์ครั้งแรก เป็นรวมบทกลอนวัยรุ่น ชื่อ “บนเส้นทางของความรัก” นามปากกา ต้นก้ามปู พอเล่มต่อมาใช้นาม สายลมอิสระ แต่ถ้าจะพูดถึงงานนิยายเรื่องแรกคือ ‘หลากหัวใจในสายลมรัก’ พิมพ์กับสำนักพิมพ์ไฟน์บุ๊ค นามปากกา ปภาฐิตา เป็นนิยายรักวัยรุ่นสดใสแต่เติบโตจากงานเรื่องสั้นวัยรุ่นที่เคยเขียนมาก่อนหน้านี้ ในช่วงนั้นพี่นิคม ชาวเรือ บก.สำนักพิมพ์นกฮูกก็ชวนให้เขียนนิยายสำหรับคนอ่านที่เป็นผู้ใหญ่ คือก่อนหน้านี้พิมพ์งานวัยรุ่นกับพี่นิคม แล้ว  บก.เองก็อยากเห็นเราพัฒนางานเขียน ซึ่งตัวเองก็เป็นคนอ่านนิยายหลากหลายอยู่แล้วจึงอยากใช้โอกาสนี้ลองเขียนงานที่แตกต่างจากเดิม จึงมาเขียนนิยายโรมานซ์แนวทะเลทราย ซึ่งเรื่องแรกที่เขียนคือ ‘ลิขิตรักในเพลิงทราย’ ในนามปากา ‘เพลงมีนา’  ที่เลือกเขียนแนวนี้ เพราะตัวเองอ่านงานโรมานซ์แปลของฝรั่งหลายเรื่องแล้วชอบ พระเอกเถื่อนดี (หัวเราะ) อยากลองเขียนดูบ้าง และผลที่ได้รับก็ค่อนข้างดี จึงเขียนเป็นลักษณะซีรีส์ ซึ่งอ่านแยกเล่มกันได้หรือจะอ่านต่อเนื่องกันก็ได้ ก็มีเรื่อง เล่ห์รักจรัสทราย, มนต์ทรายเสน่หา, เม็ดทรายใต้เรียวรุ้ง พอเขียนครบสี่เรื่องนี้ บก.ก็เสนอให้ลองเขียนนิยายแนวฟาโรห์ย้อนยุค ก็ได้สานต่อความฝันในวัยเด็กที่เคยอ่านการ์ตูนคำสาปฟาโรห์ แต่เราก็ต้องหาข้อมูลมากขึ้นจนมีผลงาน ปรารถนาแห่งฟาโรห์, ไฟรักบัลลังก์ฟาโรห์, ทาสรักลำน้ำไนล์ แล้วก็กลับมาเขียนนิยายโรมานซ์ไทยอีกค่ะ  ซึ่งก็ยังใช้นามปากกาเพลงมีนาเรื่อยมา จนเมื่อปีที่แล้วลองเขียนนิยายจีนย้อนยุคดูบ้างเรื่องแรกคือ บุปผาร่ายรัก เป็นงานเขียนสำหรับทำอีบุ๊กเรื่องแรก ซึ่งผลตอบรับจากนักอ่านดีมาก จึงมีผลงานออกมาต่อเนื่องคือ บุปผาต้องมนตร์, ท่อนแขนมังกร, ลิขิตรักจอมใจพยัคฆ์ และล่าสุดคือ วางใจเถอะ ข้าไม่เห็นอะไรทั้งสิ้น ซึ่งยังเป็นการทำงานในนามปากกาเพลงมีนาค่ะ ที่ใช้เพลงมีนา เพราะตัวเองค่อนข้างเขียนงานช้าทำงานไม่ค่อยต่อเนื่อง กลัวนักอ่านจะลืมกันถ้าเปลี่ยนนามปากกาบ่อยๆ จึงใช้แค่นามปากกาเดียวสำหรับการเขียนนิยายค่ะ

          คิดว่าตลาดนิยายปีนี้แนวทางสัมพันธ์กับกลุ่มนักอ่านชัดเจนมากขึ้น หมายถึงนักอ่านกลุ่มนิยายวายก็ยังติดตามนิยายแนววายอยู่, กลุ่มคนอ่านนิยายจีนโบราณหรือจีนกำลังภายในก็ยังคงติดตามงานเขียนแนวนี้อยู่ ในปีนี้นิยายจีนในบ้านเราดูแนวโน้มไปทางงานนิยายที่ถูกซื้อลิขสิทธิ์ไปทำซีรีส์ ส่วนนิยายไทยก็ยังเป็นที่ต้องการของนักอ่าน ซึ่งจะมีบางกลุ่มที่อาจจะเบื่องานนิยายจีนแปลหรือนิยายแปลต่างประเทศแล้วหันกลับมาอ่านนิยายไทยค่ะ แต่เชื่อว่านักอ่านยังคงให้การสนับสนุนนิยายไทยอยู่โดยเฉพาะแนวสุขนิยม จบแบบแฮปปี้ไม่ดราม่าหนักมาก  กรณีช้อปนิยายช่วยชาติ เป็นกิจกรรมที่ดีมากค่ะ ในส่วนของอีบุ๊กของตัวเองซึ่งไม่มีผลงานใหม่ออกในช่วงนี้จึงไม่ค่อยมีอะไรเปลี่ยนแปลงนัก แต่ถ้าดูจากความคึกคักของสำนักพิมพ์ต่างๆ เห็นชัดว่ากระตุ้นการจับจ่ายของนักอ่านได้มากทีเดียวค่ะ  เรื่องการละเมิดลิขสิทธิ์ที่ปราบไม่หมด เพิ่งเจอกับตัวเองก็ตอนที่ทำอีบุ๊กนี่ค่ะ เราอาจจะปราบเว็บเถื่อนเหล่านี้เองไม่หมด แต่สิ่งหนึ่งที่สามารถหยุดการเติบโตของเว็บเถื่อนเหล่านี้ได้คือ จิตสำนึกของทุกคน หากแต่ละคนเคารพ กฏกติกาสังคม ไม่ละเมิดลิขสิทธิ์ผลงานของผู้อื่น เรื่องเหล่านี้จะไม่เกิดขึ้นเลยค่ะ อยากฝากให้ลองคิด ว่าถ้าผลงานของตัวเองถูกคนอื่นนำไปหาผลประโยชน์เข้ากระเป๋าตัวเองโดยที่เจ้าของผลงานไม่ได้อะไรตอบแทนเลย คุณจะรู้สึกอย่างไร? นั่นแหละค่ะ คือความรู้สึกของคนที่ถูกละเมิดลิขสิทธิ์ค่ะ  ที่ผ่านมาช่วงส่งนิยายกับสำนักพิมพ์ การทำงานส่วนใหญ่มีการพูดคุยกับบก.และกองบก. ก่อน ว่าปีนี้แนวทางของนิยายจะมาแนวไหน กำหนดวางแผงของหนังสือประมาณเดือนที่เท่าไหร่ เราก็ดูความนิยมของคนอ่าน แต่บางแนวถ้าเขียนไม่ได้ก็ไม่ได้รับ ส่วนตัวเป็นคนเขียนงานโรมานซ์ได้ อีโรติกได้ แต่ถ้าอีโรติกเรตจัดจ้านมากๆ จะไม่ถนัด เราก็ไม่ได้รับงานแนวนั้น  จริงๆ ชอบทำงานกับสำนักพิมพ์ อยากทำงานกับบ.ก. เหมือนเดิมมากกว่าค่ะ (หัวเราะ) คือตอนที่เราทำงานกับสำนักพิมพ์นี่ เป็นแค่นักเขียนอย่างเดียว เขียนเสร็จส่งเมล์ก็จบหน้าที่ของเราแล้ว แต่พอมาทำหนังสือเอง และอีบุ๊ก ค่อนข้างเหนื่อยมาก แต่ด้วยเงื่อนไขการใช้ชีวิต คือใกล้ชิดคนป่วย เวลาทำงานบางครั้งไม่แน่นอน ไม่สามารถส่งงานให้ทางสำนักพิมพ์ได้ตรงตามกำหนดเวลาเหมือนแต่ก่อน ดังนั้นการทำอีบุ๊กจึงเข้ากับการทำงานที่เป็นอยู่มากกว่าค่ะ  ยอมรับว่านักเขียนเกิดขึ้นเป็นดอกเห็ด ตัวเราก็พยายามทำงานให้ต่อเนื่องและสม่ำเสมอ และพัฒนาชิ้นงานให้ดียิ่งขึ้น ผิดพลาดให้น้อยลงค่ะ

          ความแตกต่างระหว่างนิยายไทยกับนิยายจีนนั้น นิยายไทยคือสังคมที่เราเป็นอยู่ แต่นิยายจีน เราต้องเรียนรู้สังคมและวัฒนธรรมของเขา ยุคสมัยในการดำเนินเรื่อง เช่นตัวละครอายุน้อยเพราะสมัยก่อนเด็กสาวอายุ14-15 ก็แต่งงานมีครอบครัวแล้ว ภาษาที่ใช้ในนิยายจีนจะแตกต่างจากนิยายปัจจุบัน ตั้งแต่การเรียกคำแทนตัวเอง, การลำดับยศตำแหน่ง บริบททางสังคมที่ยังมีระบบบ่าวไพร่ การพูดคุยที่ใช้ในบทสนทนาจะบอกฐานะของตัวละครไปด้วย ซึ่งศึกษาจากที่อ่านงานแปลและหาข้อมูลเพิ่มเติม เพื่อให้ผิดพลาดน้อยที่สุดค่ะ ซึ่งมันเป็นงานที่ท้าทายให้เราอยากลองเขียนในแนวที่ไม่เคยทำค่ะ  ถามถึงบุคคลิกพระเอกที่นักเขียนชื่นชอบ ชอบพระเอกที่รักมั่นคงในตัวนางเอกค่ะ (หัวเราะ) สำหรับนิยายแนวที่ไม่มีวันตายคิดว่านิยายรักค่ะ มันคือความโรแมนติกของชีวิต และเยี่ยวยาทุกสิ่ง หมายถึงเวลาเราเจออะไรหนักหน่วงในชีวิตจริงมา เราก็สามารถกระโจนเข้าไปสู่โลกนิยายรักได้  ส่วนบุคลิกพระเอกที่นักอ่านชื่นชอบน่าจะแบบรักแรง หลงแรง สายเปย์นางเอก (หัวเราะ) ก็คือเราหาผู้ชายแบบนี้ไม่ได้ในชีวิตจริง แต่เราจะหาได้มากมายในนิยายรักค่ะ  คำจำกัดความของ นิยายอีโรติกคือ นิยายรักที่มีฉากเลิฟซีนชัดเจน ควรจำกัดเรตคนอ่านอายุ18 ปีขึ้นไป  ส่วนฉากที่นักเขียนชอบมากที่สุดก็แล้วแต่เรื่องที่เขียนอยู่ค่ะ ชอบจังหวะที่รู้สึกว่าตัวละครมีชีวิตแล้วเคลื่อนไหวเป็นภาพ แล้วเราซึ่งเป็นแค่คนเล่าเรื่องราวของพวกเขาค่ะ

          นิยายล่าสุดเรื่อง“ลมหายใจมังกร” เป็นนิยายจีนโบราณ ภาคต่อจากเรื่องท่อนแขนมังกร ทำเป็นอีบุ๊กและทำมือค่ะ ปกติไม่เคยวางแผนว่าปีนึงจะออกกี่ปก กลัวทำไม่ได้ถึงเป้า เพราะไม่เคยทำได้สักปีเลยค่ะ (หัวเราะ)  นิยายวายชอบอ่านค่ะ แต่ยังไม่เคยเขียน เป็นอีกแนวที่อยากทดลองเขียนดูสักครั้ง ตอนนี้กำลังเขียนแนวจีนควบคู่กับนิยายไทย ยังไม่ได้สรุปชื่อเรื่องค่ะ แต่ตั้งเป้าไว้ว่าปีนี้จะกลับมาเขียนนิยายไทยค่ะ”

เฉลยคำถามผลงานของนักเขียนที่อัปลงเว็บเด็กดีเป็นนิยายจีนชื่อเรื่อง :  จักรพรรดิไร้ใจ

 

คำถามนิยายจีนของ“เพลงมีนา” เรื่องล่าสุดคือ?

ทราบคำตอบเขียนชื่อ – ที่อยู่และคำตอบให้ชัดเจน ลงไปรษณียบัตร ส่งมาที่

เปิดปก…อกนักเขียน

เลขที่ 32/15 ซ.ลาดพร้าว 23 แขวงจันทรเกษม เขตจตุจักร กรุงเทพฯ 10900

ผู้ตอบถูก 3 ท่าน ได้รับหนังสือจาก เพลงมีนา (ขอบคุณที่สนับสนุนของรางวัล) หมดเขตส่งคำตอบ 15 มีนาคม 2562